Επιτρέψτε μου μερικές διευκρινήσεις ως προς το νόημα του προηγούμενου άρθρου μου με θέμα το Μεσανατολικό.
Εγώ δεν μίλησα για γενοκτονία των εβραίων. Μίλησα για μη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ και την διάλυση του με την σημερινή του μορφή. Οι περιπτώσεις της κατεχόμενης Τσετσενίας, του Θιβέτ κλπ., δεν έχουν καμία σχέση. Αν είναι ανήθικο να μιλάμε για διάλυση του Ισραήλ, τότε είναι εξίσου άδικο να μιλάμε για την διάλυση των εβραϊκών οικισμών στην Γάζα και στην Δυτική όχθη. Νομίζει κανείς πως τα κατεχόμενα είναι μόνο η Γάζα και η Δυτική Όχθη; Όλη η επικράτεια στην οποία σήμερα εκτείνεται το Ισραηλινό κράτος είναι κατεχόμενη γη που αποσπάστηκε δια της βίας από τους Άραβες. Οι Τσετσένοι μπορούν να διώξουν τους Ρώσους και να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν στην Ρωσία με την ουρά στα σκέλια. Το Ισραήλ όμως βρίσκεται πάνω στην Παλαιστινιακή γη. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταργήσουν το ίδιο το κράτος του Ισραήλ, αν θέλουν κάποτε να αποκτήσουν πατρίδα.
Ποιος αμφιβάλει ότι το Ισραήλ καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της βίας; Δεν υπάρχει στο Ισραήλ κόμμα που να διαφοροποιεί την γραμμή του από την πολιτική της βίαιης καταστολής των Αράβων. Το φιλειρηνικό κίνημα είναι αδύναμο και διασπασμένο και στο μεγαλύτερο μέρος του προσυπέγραψε με ενθουσιασμό τον αφανισμό των αμάχων του νοτίου Λιβάνου, με το πρόσχημα της «αμυντικής στρατιωτικής επιχείρησης». Αν καταδικάσουμε τη χρήση βίας ενάντια στο Ισραήλ, αν δεν ελπίζουμε πως κάποτε θα ηττηθεί στρατιωτικά, τότε ας μην ελπίζουμε ποτέ πως οι Ισραηλινοί θα κατανοήσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής και θα διδαχτούν την ταπεινοφροσύνη.
Κατονομάζω το Ισραήλ ως αιτία όλων των δεινών όχι γιατί μισώ τους εβραίους, αλλά γιατί μια ψυχρή και αντικειμενική ανάλυση της κατάστασης εκεί μας οδηγεί. Είπαμε, οι λόγοι είναι έμφυτοι στον ρατσιστικό χαρακτήρα του Ισραήλ που θέλει να είναι καθαρά εβραϊκό κράτος. Οι Σιωνιστές δεν έχυσαν τόσο Αραβικό αίμα, δεν κέρδισαν τόσους πολέμους για να κάνουν πίσω τώρα που βρίσκονται σε θέση ισχύος. Γι’ αυτό μιλάμε για διάλυση του Ισραήλ και όχι για συνύπαρξη με τους Παλαιστίνιους. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον διεθνή Σιωνισμό και συμμαχεί με τους ισραηλινούς φασίστες.
Μίλησα και για «από-Αραβοποίηση». Ο όρος δεν είναι δικός μου, αλλά του Ίλαν Πάπε, ενός από τους πιο διάσημους διαφωνούντες ισραηλινούς διανοουμένους. Όταν λέμε από-Αραβοποίηση δεν εννοούμε τον ταυτόχρονο αφανισμό όλων των Παλαιστινίων από ατομική βόμβα. Μιλάμε για την διεξαγωγή μιας μακροχρόνιας συστηματικής εκστρατείας από το Ισραήλ, ώστε να καταστεί η ζωή στην Παλαιστίνη ανυπόφορη για τους άραβες, είτε μέσω της καταστολής, είτε με στερήσεις και μαζικές δολοφονίες.
Το έθνος των αμερικανών ινδιάνων, που χρησιμοποίησα ως παράδειγμα, δεν εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα. Η εξαφάνιση των ινδιάνων ήταν μια διαδικασία που διήρκεσε τουλάχιστον 1,5 αιώνα εάν θεωρήσουμε ότι ξεκίνησε με την ίδρυση των ΗΠΑ ως ανεξάρτητου κράτους και τελείωσε το 1924 με τη νομοθεσία για την απόδοση Αμερικανικής υπηκοότητας στους ιθαγενείς. Ορόσημο της γενοκτονίας αποτελούν οι «Συμφωνίες» του 1876 με τις οποίες οι ινδιάνικοι πληθυσμοί θα μεταφέρονταν σε γκετοποιημένους καταυλισμούς, στους οποίους θα μπορούσαν να ζουν με φαινομενική αυτονομία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μια συμφωνία στην οποία οι αυτόχθονες διέβλεψαν ένα τέχνασμα που προδιέγραφε την αρχή του τέλους, γιατί ουσιαστικά σήμαινε ότι δέχονταν να είναι φιλοξενούμενοι στην ίδια τους τη γη, την οποία κάποτε μπορούσαν να περιδιαβαίνουν ελεύθερα ως νομάδες. Η συγκατάθεση των περισσοτέρων φυλών αποσπάστηκε με την βία από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ενώ άλλες φυλές υπαναχώρησαν επειδή απλούστατα δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Αναλογιστείτε τα πρώτα καραβάνια οπλισμένων Αγγλοσαξόνων έποικων που εγκαταστάθηκαν στην Αμερικανική δυτική μεθόριο. Μετά φέρτε στο μυαλό σας τον οπλισμένο μέχρι τα δόντια αγρότη του κιμπούτς και θα καταλάβετε την κοινή συνισταμένη των σχεδιασμών Αμερικανών και Ισραηλινών για το μέλλον της Μέσης Ανατολής.
Επιπλέον, δεν μίλησε κανείς για από-Αραβοποίηση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, αλλά των περιοχών που ήδη κατέχει το Ισραήλ και εκείνων που φιλοδοξεί να προσαρτήσει στο πλαίσιο του σχεδίου για τη δημιουργία του «Ερέτζ Ισραήλ» (Μεγάλου Ισραήλ). Όσο για την πίστη μερικών στη δύναμη της «διεθνούς κοινής γνώμης» ως εμποδίου στην ισραηλινή πολιτική ολοκληρωτικής εξολόθρευσης των Παλαιστινίων, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι ζούμε στην εποχή της γενικευμένης απάθειας και της χειραγώγησης των πολιτών από τα ΜΜΕ, που ειδικά σε ότι αφορά το Παλαιστινιακό, υιοθετούν μια έντονα μεροληπτική στάση υπέρ του Ισραήλ.
Σίγουρα ο πόλεμος δεν είναι κάτι το ευχάριστο. Παρ’ όλα αυτά η ειρήνη δεν είναι η λύση όταν υπάρχει μια άδικη κατάσταση που διαιωνίζεται, μια αδικία που πρέπει να επανορθωθεί. Οι Παλαιστίνιοι δεν ενεργούν σωστά όταν πολεμούν τον κατακτητή; Δεν έπρεπε οι Λιβανέζοι να αμυνθούν ενάντια στη λαίλαπα των Ισραηλινών επιθέσεων;
Η ειρηνική συνύπαρξη Παλαιστινίων και Εβραίων θα ήταν σίγουρα η πιο επιθυμητή λύση. Μια τέτοια δήλωση έκανε και ο Πρόεδρος του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Βρείτε μου όμως παρόμοια δήλωση ενός σύγχρονου εβραίου πολιτικού, ή μια οργάνωση με απήχηση στην εβραϊκή κοινή γνώμη που να υποστηρίζει παρόμοιες θέσεις. Είδαμε την κατάντια του φιλειρηνικού κινήματος. Μόνο για τους αντιρρησίες συνείδησης ισραηλινούς φαντάρους θλίβομαι, που αρνούνται να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα, γιατί είναι παλικάρια και παραδείγματα προς μίμηση.
Για όσους με κατηγορήσουν για «αντισημιτισμό» έχω να απαντήσω το εξης: Τα ίδια λένε και οι αμερικανό-εβραίοι φασίστες ενάντια σε όποιον τολμά να αρθρώσει την παραμικρή κριτική ενάντια στο Ισραήλ. Δεν είμαι αντι-εβραίος. Απλά αντιτίθεμαι στην ύπαρξη του Ισραήλ. Εβραϊσμός και Σιωνισμός δεν είναι ταυτόσημοι. Οι μόνοι που θέλουν να πείσουν τον κόσμο για το αντίθετο, είναι οι ίδιοι φασίστες Σιωνιστές.
Εγώ δεν μίλησα για γενοκτονία των εβραίων. Μίλησα για μη αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ και την διάλυση του με την σημερινή του μορφή. Οι περιπτώσεις της κατεχόμενης Τσετσενίας, του Θιβέτ κλπ., δεν έχουν καμία σχέση. Αν είναι ανήθικο να μιλάμε για διάλυση του Ισραήλ, τότε είναι εξίσου άδικο να μιλάμε για την διάλυση των εβραϊκών οικισμών στην Γάζα και στην Δυτική όχθη. Νομίζει κανείς πως τα κατεχόμενα είναι μόνο η Γάζα και η Δυτική Όχθη; Όλη η επικράτεια στην οποία σήμερα εκτείνεται το Ισραηλινό κράτος είναι κατεχόμενη γη που αποσπάστηκε δια της βίας από τους Άραβες. Οι Τσετσένοι μπορούν να διώξουν τους Ρώσους και να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν στην Ρωσία με την ουρά στα σκέλια. Το Ισραήλ όμως βρίσκεται πάνω στην Παλαιστινιακή γη. Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να καταργήσουν το ίδιο το κράτος του Ισραήλ, αν θέλουν κάποτε να αποκτήσουν πατρίδα.
Ποιος αμφιβάλει ότι το Ισραήλ καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα της βίας; Δεν υπάρχει στο Ισραήλ κόμμα που να διαφοροποιεί την γραμμή του από την πολιτική της βίαιης καταστολής των Αράβων. Το φιλειρηνικό κίνημα είναι αδύναμο και διασπασμένο και στο μεγαλύτερο μέρος του προσυπέγραψε με ενθουσιασμό τον αφανισμό των αμάχων του νοτίου Λιβάνου, με το πρόσχημα της «αμυντικής στρατιωτικής επιχείρησης». Αν καταδικάσουμε τη χρήση βίας ενάντια στο Ισραήλ, αν δεν ελπίζουμε πως κάποτε θα ηττηθεί στρατιωτικά, τότε ας μην ελπίζουμε ποτέ πως οι Ισραηλινοί θα κατανοήσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής και θα διδαχτούν την ταπεινοφροσύνη.
Κατονομάζω το Ισραήλ ως αιτία όλων των δεινών όχι γιατί μισώ τους εβραίους, αλλά γιατί μια ψυχρή και αντικειμενική ανάλυση της κατάστασης εκεί μας οδηγεί. Είπαμε, οι λόγοι είναι έμφυτοι στον ρατσιστικό χαρακτήρα του Ισραήλ που θέλει να είναι καθαρά εβραϊκό κράτος. Οι Σιωνιστές δεν έχυσαν τόσο Αραβικό αίμα, δεν κέρδισαν τόσους πολέμους για να κάνουν πίσω τώρα που βρίσκονται σε θέση ισχύος. Γι’ αυτό μιλάμε για διάλυση του Ισραήλ και όχι για συνύπαρξη με τους Παλαιστίνιους. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον διεθνή Σιωνισμό και συμμαχεί με τους ισραηλινούς φασίστες.
Μίλησα και για «από-Αραβοποίηση». Ο όρος δεν είναι δικός μου, αλλά του Ίλαν Πάπε, ενός από τους πιο διάσημους διαφωνούντες ισραηλινούς διανοουμένους. Όταν λέμε από-Αραβοποίηση δεν εννοούμε τον ταυτόχρονο αφανισμό όλων των Παλαιστινίων από ατομική βόμβα. Μιλάμε για την διεξαγωγή μιας μακροχρόνιας συστηματικής εκστρατείας από το Ισραήλ, ώστε να καταστεί η ζωή στην Παλαιστίνη ανυπόφορη για τους άραβες, είτε μέσω της καταστολής, είτε με στερήσεις και μαζικές δολοφονίες.
Το έθνος των αμερικανών ινδιάνων, που χρησιμοποίησα ως παράδειγμα, δεν εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα. Η εξαφάνιση των ινδιάνων ήταν μια διαδικασία που διήρκεσε τουλάχιστον 1,5 αιώνα εάν θεωρήσουμε ότι ξεκίνησε με την ίδρυση των ΗΠΑ ως ανεξάρτητου κράτους και τελείωσε το 1924 με τη νομοθεσία για την απόδοση Αμερικανικής υπηκοότητας στους ιθαγενείς. Ορόσημο της γενοκτονίας αποτελούν οι «Συμφωνίες» του 1876 με τις οποίες οι ινδιάνικοι πληθυσμοί θα μεταφέρονταν σε γκετοποιημένους καταυλισμούς, στους οποίους θα μπορούσαν να ζουν με φαινομενική αυτονομία από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Μια συμφωνία στην οποία οι αυτόχθονες διέβλεψαν ένα τέχνασμα που προδιέγραφε την αρχή του τέλους, γιατί ουσιαστικά σήμαινε ότι δέχονταν να είναι φιλοξενούμενοι στην ίδια τους τη γη, την οποία κάποτε μπορούσαν να περιδιαβαίνουν ελεύθερα ως νομάδες. Η συγκατάθεση των περισσοτέρων φυλών αποσπάστηκε με την βία από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ενώ άλλες φυλές υπαναχώρησαν επειδή απλούστατα δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Αναλογιστείτε τα πρώτα καραβάνια οπλισμένων Αγγλοσαξόνων έποικων που εγκαταστάθηκαν στην Αμερικανική δυτική μεθόριο. Μετά φέρτε στο μυαλό σας τον οπλισμένο μέχρι τα δόντια αγρότη του κιμπούτς και θα καταλάβετε την κοινή συνισταμένη των σχεδιασμών Αμερικανών και Ισραηλινών για το μέλλον της Μέσης Ανατολής.
Επιπλέον, δεν μίλησε κανείς για από-Αραβοποίηση ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, αλλά των περιοχών που ήδη κατέχει το Ισραήλ και εκείνων που φιλοδοξεί να προσαρτήσει στο πλαίσιο του σχεδίου για τη δημιουργία του «Ερέτζ Ισραήλ» (Μεγάλου Ισραήλ). Όσο για την πίστη μερικών στη δύναμη της «διεθνούς κοινής γνώμης» ως εμποδίου στην ισραηλινή πολιτική ολοκληρωτικής εξολόθρευσης των Παλαιστινίων, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι ζούμε στην εποχή της γενικευμένης απάθειας και της χειραγώγησης των πολιτών από τα ΜΜΕ, που ειδικά σε ότι αφορά το Παλαιστινιακό, υιοθετούν μια έντονα μεροληπτική στάση υπέρ του Ισραήλ.
Σίγουρα ο πόλεμος δεν είναι κάτι το ευχάριστο. Παρ’ όλα αυτά η ειρήνη δεν είναι η λύση όταν υπάρχει μια άδικη κατάσταση που διαιωνίζεται, μια αδικία που πρέπει να επανορθωθεί. Οι Παλαιστίνιοι δεν ενεργούν σωστά όταν πολεμούν τον κατακτητή; Δεν έπρεπε οι Λιβανέζοι να αμυνθούν ενάντια στη λαίλαπα των Ισραηλινών επιθέσεων;
Η ειρηνική συνύπαρξη Παλαιστινίων και Εβραίων θα ήταν σίγουρα η πιο επιθυμητή λύση. Μια τέτοια δήλωση έκανε και ο Πρόεδρος του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Βρείτε μου όμως παρόμοια δήλωση ενός σύγχρονου εβραίου πολιτικού, ή μια οργάνωση με απήχηση στην εβραϊκή κοινή γνώμη που να υποστηρίζει παρόμοιες θέσεις. Είδαμε την κατάντια του φιλειρηνικού κινήματος. Μόνο για τους αντιρρησίες συνείδησης ισραηλινούς φαντάρους θλίβομαι, που αρνούνται να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα, γιατί είναι παλικάρια και παραδείγματα προς μίμηση.
Για όσους με κατηγορήσουν για «αντισημιτισμό» έχω να απαντήσω το εξης: Τα ίδια λένε και οι αμερικανό-εβραίοι φασίστες ενάντια σε όποιον τολμά να αρθρώσει την παραμικρή κριτική ενάντια στο Ισραήλ. Δεν είμαι αντι-εβραίος. Απλά αντιτίθεμαι στην ύπαρξη του Ισραήλ. Εβραϊσμός και Σιωνισμός δεν είναι ταυτόσημοι. Οι μόνοι που θέλουν να πείσουν τον κόσμο για το αντίθετο, είναι οι ίδιοι φασίστες Σιωνιστές.
No comments:
Post a Comment